تاریخچه سنگ‌های جواهر

در این مقاله می­خوایم ببینیم چی شد که سنگ­ها اومدن توی زیورآلات و اصلا استفاده از سنگ­ها داخل زیورالات به منظور درمان اصلا کار می­کنه یا نه؟

اول باید بگم که سنگ­ها و زیورآلات از قبل از نگارش تاریخ وجود داشتن. یعنی انسان قبل از این که یاد بگیره حرف بزنه از زیورالات استفاده می­کرده. 

البته جواهراتی که اون زمان استفاده می­کردن با چیزایی که الان اسمش جواهراته خیلی فرق داشت. اون زمان با پر و استخوان و صدف و سنگ ریزه (به عنوان نگین) جواهرات درست می­کردن.

تا این که با تکامل مد سنگ­های قیمتی وارد جواهرات می شن. هم برای زیباییشون، هم برای خواصی که تصور می­شد دارن.

تمام انواع جواهراتی که امروز هم ساخته می­شن اول به عنوان اشیاء کاربردی ساخته می­شدن. مثل سنجاق سینه یا این سنجاق­ که برای بستن لباس بودن.

یا مهر و موم های اولیه که به عنوان علائم شناسایی یا نشان قدرت یک شخص بودن. 

یونانی ها هم از این دستبندها داشتن که اونو روی بازو یا پایین بازو می­پوشیدن. البته این دستبندها (یا بازو بندها ) جزیی از لباس سربازهای یونانی بوده و برای محافظت می بستن.

این دستبند هم ایرانیه و مال 500 سال قبل از میلاده.

حدود 2000 سال قببل از میلاد صنعتگران از مواد مختلف مثل طلا و نقره و حتی یشم جواهرات درست می­کردن. و یا از زیورالات برای مقاصد مذهبی و معنوی استفاده می کردن. مثلا دستبندهای scarab که یکی از نمادهای مصر باستانه نشان دهنده تولد دوباره و بازسازیه.

یکی از ویژگی­های کلیدی جواهرات مصر باستان استفاده از گوهرهای رنگارنگه. ولی هرچند که مصری ها به سنگ­های قیمتی زیادی دسترسی داشتن اما بیشتر دوست داشتن با شیشه کار کنن چون تراشیدنش آسونتر بوده.

پس تا اینجا فهمیدیم که سنگ­ها از کجا اومدن داخل جواهرات. حالا بریم ببینیم چجوری فهمیدن سنگ­ها خاصیت درمانی یا انرژی دارن؟

گفتیم که مصری ها به سنگ­های زیادی دسترسی داشتن ولی کار با سنگ­ها براشون سخت بود. اما چند تا سنگ هم وجود داشت که نرم بودن و مصری­ها اونا رو دوست داشت مثل مالاکیت، کارنلین، یاس، لاجورد، کوارتز و فیروزه.

اما لاجورد براشون از همه ارزشمند تر بوده. ولی چرا لاجورد؟

تو خیلی از فرهنگ­های باستانی حق امتیاز با رنگ آبی نشون داده می­شد. و رنگ آبی هم در نقاشی­های باستانی به این موضوع ربط داره. چون رنگ آبی رو با لاجورد می­ساختن و فقط هم به مهم­ترین پرتره ها اختصاص داشت. در مصر هم این قضیه صدق می کرد، پس لاجورد Lapis lazuli)) رو به یک سنگ قیمتی با ارزش تبدیل کرد.

الماس هم هیچ وقت محبوب نبود تا زمانی که در سال 1300 میلادی یاد گرفتن چجوری اونو تراش بدن تا درخشش خودشو نشون بده.

کلا در طول تاریخ اشراف برای نشون دادن ثروتشون از سنگ­ها در لباس و زیورآلاتشون استفاده می­کردن. اما بیشتر از همه­ی این­ها سنگ­های قیمتی توسط کلیسای قرون وسطا جمع آوری شد.

قرون وسطی بازه زمانی عظیمی از قرن 5 تا 16 میلادیه که پر از بلایای طبیعی و طاعون و … بود. و همین طور پر از خرافات و ستم مذهبی و ترس و ناامیدی. اعتقاد به قدرت دارویی سنگ­های قیمتی در این دوره خیلی قدرتمند بود تا اون جا که برای درمان بیماری­ها سنگ­های قیمتی رو پودر می­کردن و می­خوردن. یا از سنگ­ها حلقه­های طلسم می­ساختن و به عنوان پادرزهر بیماری، مسمویت یا برای دفع شر و چشم بد استفاده می­کردن. مثلا می­گفتن یاقوت طاعون رو درمان می­کنه. 

قبل از اون ارسطو به قدرت درمانی سنگ­ها اشاره کرده بود. و در ایران هم ابوریحان بیرونی کتاب “الجماهر فی معرفه الجواهر“ رو درباره سنگ­ها نوشته. مثلا قدیم این باور بوده که اگه زمرد رو جلوی چشم اژدها یا افعی بگیریم کور می­شه. اما ابوریحان بیرونی تو این کتاب با تحقیق این ادعا رو رد کرده.

ابوعلی سینا هم برای کسایی که می­خواستن خودکشی کنن از سیترین استفاده می­کرده که روشش برای این کار تلقین بوده.

کلا در گذشته اعتقاد بر خاصیت سنگ­ها بیشتر باور مردم و تلقین بوده. چون ثروتمندها برای نشون دادن ثروت، قدرت و برتری خودشون از سنگ­ها استفاده می­کردن پس باورها و تلقین­ها برای تاثیر سنگ­ها روی سلامت و به دست آوردن ثروت هم از این جا شکل گرفت.